Een zicht op de ruimte met drie heerlijke fauteuils, een remake van een iconisch model van vroeger. Ze nodigen uit tot een stil gesprek of rustig lezen. Het vast tapijt zorgt voor een aangename, zachte akoestiek.
Ook in de Stille Kamer vind je een bureautje van bamboe, een fijn en warm natuurlijk materiaal, verwijzend naar de rust en de filosofie van het oosten.
De zon draait in de namiddag voorbij het raam van de Stille Kamer, waardoor je in de kamer mooi zonlicht krijgt. De fijne elementen in de kamer zorgen voor een speels schaduwspel: spel, óók zo belangrijk in het leven. Het spel relativeert en geeft je positieve energie en ‘goesting’.
De fauteuils staan stoer en stevig, de rest staat eerder fragiel. Het zijn twee belangrijke tegenstellingen in het leven. Het is vaak een kwestie van evenwicht zoeken en vinden: het stoere houdt het fragiele recht, het fragiele geeft het stoere schoonheid.
Lezen, schrijven of een zacht gesprek. In de Stille Kamer van het Huis van de Haiku is ruimte en rust essentieel.
De vrouwentongen in het okerkleurige mandje vormen een stille aanwezigheid. Niettegenstaande hun naam zullen ze zwijgen en alleen maar stikstof opnemen en zuurstof teruggeven. Symbolisch? In het oosten bezit deze plant een grote symboliek. Ze zuivert ook goed de lucht (ook symbolisch?) en regelt de luchtvochtigheid.
En weer dat zonlicht. Ook hier in de Stille Kamer zijn diverse elementen uitdrukkelijk aanwezig: vuur (licht), hout, glas, metaal, steen en vezels.
In de Stille Kamer zal ook steeds interessante lectuur te vinden zijn, die je misschien kan helpen om inspriatie op te doen. Voor het schrijven of voor je leven.
We kozen ook bewust voor een plant die soms bloeit, soms niet bloeit. Wisselen periodes van bloeien en niet-bloeien elkaar niet altijd af? Dan weet je dat er na een periode van niet-bloeien ook weer een periode van bloei komt. Symboliek en metaforen zijn iets moois, als een leuning in je hoofd om je even aan vast te houden tijdens het wankelen.
En tot slot nog dit over de Stille Kamer: een (oude) deur openen en dan achter je sluiten, is dat ook niet symbolisch? Misschien vind je in de Stille Kamer wel de juiste klink daarvoor.